Turystyka edukacyjna na obszarach przyrodniczo cennych w Polsce i na Białorusi
Z dniem 1 kwietnia 2020 roku rozpoczęliśmy transgraniczny projekt ukierunkowany na rozwój turystyki edukacyjnej w oparciu o przyrodniczo cenne obszarach w Polsce i Białorusi.
Województwo Podlaskie może poszczycić się nie przeciętnymi walorami przyrodniczymi w skali całej Europy. Znajdujące się tu obiekty przyrodnicze chronione w parkach narodowych, rezerwatach, parkach krajobrazowych, czy też po przez sieć obszarów NATURA2000, to naturalne poligony do prowadzenia edukacji i rozwoju turystyki. Połączenie tych dwu zagadnień to nie lada wyzwanie. Każdy z krajów, ale także partnerów uczestniczących w projekcie ma inne doświadczenia w tej materii. Wspólnie chcemy popularyzować i kształtować turystykę edukacyjną w najcenniejszych zakątkach naszych krajów.
Turystyka edukacyjna
realizowana w Polsce w takich obiektach jak Białowieski Park Narodowy,
Narwiański Park Narodowy czy Park Krajobrazowy Puszczy Knyszyńskiej to
codzienność. Obiekty te mają zarówno odpowiednie do tego celu zaplecze, kadrę i
opracowane programy. Niewykorzystany jest jednak potencjał innych obszarów,
chronionych często jedynie w sieci N2000. Do takich obszarów należy dolina
górnej Narwi, na odcinku od granicy państwa do Suraża. To właśnie tu skupimy
swoje działania w celu stworzenia wzorcowej marszruty turystyczno-edukacyjnej.
Poligonem do działań po stronie białoruskiej będą
wyjątkowe terytoria położone w południowo-wschodniej części kraju, Poleski
Państwowy Rezerwat Radiacyjno-Ekologiczny (Полесский государственный
радиационно-экологический заповедник) i
Rezerwat Dniepro-Sożskij (Днепро-Сожский заказник). Również one nie w pełni wykorzystują swoją
atrakcyjność turystyczną. Chociaż Poleski Państwowy Rezerwat
Radiacyjno-Ekologiczny jest powszechnie znany, przez długi czas pozostawał
zamknięty, dopiero niedawno możliwe stało się prowadzenie tam wycieczek
informacyjno-ekologicznych, edukacyjnych, naukowo-edukacyjnych i edukacyjnych.
Prawdopodobnie tylko specjaliści i lokalni mieszkańcy wiedzą o istnieniu
rezerwatu Dniepro-Sożskiego, mimo że istnieje on od ponad 20 lat.
Oba te obszary mogą być bardzo interesujące
zarówno dla białoruskich, jak i zagranicznych turystów, zwłaszcza jako miejsca
edukacyjne w różnych obszarach badań, ze względu na ich unikalne zasoby
naturalne, bogatą różnorodność biologiczną, specjalne warunki panujące na tych
terytoriach (obszar zamknięty)
Chcemy aby projekt stał się platformą do nawiązania
trwałej współpracy i wymiany doświadczeń między przedstawicielami rezerwatów
przyrody na Białorusi i w Polsce w celu wzmocnienia potencjału wszystkich beneficjentów
transgranicznej turystyki edukacyjnej.
Przez cały rok trwania projektu odbywać się będą
wycieczki edukacyjne dla specjalistów od ochrony przyrody, przedstawicieli
podmiotów zajmujących się edukacją, kulturą i turystyką oraz organizacji
społecznych zaangażowanych w sprawy edukacji przyrodniczej. Zostaną utworzone
trzy szlaki turystyczno-edukacyjne. Odbędzie się też tematyczna konferencja
naukowa.
Ważnym zadaniem projektu jest wzajemna popularyzacja chronionych obszarów Białorusi i Polski podczas wydarzeń międzynarodowych: na Festiwalu Dzikiej Przyrody w Narwi, poplenerowych wystawach fotografii. Powstanie przewodnik do zajęć terenowych w dolinie górnej Narwi, a także dwa filmy o rezerwatach przyrody na Białorusi i walorach doliny górnej Narwi w Polsce.
Projekt realizowany jest w ramach Programu Współpracy Transgranicznej Polska-Białoruś-Ukraina 2014-2020 finansowanego przez Unię Europejską.
Po stronie polskiej realizatorem projektu jest Stowarzyszenie Dziedzictwo Podlasia. Partnerem wiodącym po stronie białoruskiej jest organizacja społeczna Zielony Krzyż we współpracy z Poleskim Państwowym Rezerwatem Radiacyjno-Ekologicznym i Rezerwatem Dniepro-Sożskim.
Zapraszamy do korzystania ze strony o Dolinie Górnej Narwi
https://narew.podlasie.org/
______________________________________________________________________________
Niniejsza publikacja została opracowana przy wsparciu Unii Europejskiej. Odpowiedzialność za treść tej publikacji spoczywa na organizacji pozarządowej Stowarzyszenie Dziedzictwo Podlasia i w żaden sposób nie odzwierciedla poglądów Unii Europejskiej.